The Goon. Tom 4 – recenzja

Zbir powraca na polski rynek z kolejnym, czwartym już tomem swoich przygód. Tym razem tytułowy bohater i jego najlepszy kumpel Franky będą musieli stawić czoła tajemniczmu przybyszowi, przystojnym wampirom, potwornej dziewczynce, żarłocznemu brzuchaczowi, bimbroskunskowi i wielu innym dziwadłom, które mogły zrodzić się jedynie w nieposkromionej wyobraźni Erica Powella. 

Powell, jak ma to w zwyczaju, śmieje się ze wszystkiego i ze wszystkich, czyniąc aluzje do popkultury, ot chociażby wyśmiewając proces, jaki na ekranach kin przeszły wampiry, nie zostawiając suchej nitki na komiksie superbohaterskim, czy dyskutując z Frankiem Darabontem na temat tego, co jest zabawne, a co nie, jeśli chodzi o molestowanie. Ten ostatni wątek może być dość niesmaczny.  Nie żeby poprzednie odsłony The Goon były delikatniejsze, przecież to od samego początku przykład bardzo obrzydliwej i jeżdżącej po bandzie rozrywki, ale mam wrażenie, że historie zebrane tutaj są jeszcze mniej poprawne politycznie, jeszcze bardziej kontrowersyjne. A już szczególnie, kiedy Powell sięga po tematy bardzo poważne, jak kwestia tragicznego pożaru w jednej z opowieści, która na tle sprośnych żartów udeża szczególnie mocno. 

No właśnie, tradycyjnie oprócz krótkich wygłupów, takich jak jego wakacyjne perypetie, czy odcinek w którym wraz z Frankym trafia do wesołego miasteczka rodem z Dziwolągów Browninga, są tu też poważniejsze opowieści, ukazujące Zbira w innym kontekście. Tak było również w poprzednich tomach, kiedy Powell niespodziewanie pośród bluzgów, seksu i przemocy, przedstawił genezę tytułowego bohatera, jego starcie z Labraziem, czy historię Kapłana Zombiaków, który już dawno nie jest tym samym przerysowanym czarnym charakterem knującym, jak przejąć władzę w mieście. Teraz to upadły wrak człowieka, wspominający dawne, mroczne momenty, a teraz w czystej nienawiści kierujący potrzebujących w stronę tragedii. Jest też pesymistyczna historia Sępa, który odbywa swoją podróż gdzieś poza czasem w poszukiwaniu śmierci. To najsmutniejsza opowieść w tym zbiorze i jedna z najlepszych, jakie wyszły spod pióra Powella. 

To już przedostatni tom całego cyklu o przygodach Zbira, mrukliwego osiłka o tragicznej przeszłości. W kolejnych opowieściach Powell oddaje w nasze ręce dokładnie to, czego można się spodziewać znając poprzednie tomy – są historie totalnie absurdalne i głupie, bawiące się konwencją, eksperymentujące z formą, naszpikowane popkulturowymi aluzjami i szalone; i są też opowieści znacznie poważniejsze, utrzymane w mrocznej stylistyce noir, odkrywające kolejne dramatyczne fragmenty z życia bohaterów; wreszcie są też pozbawione zupełnie pozytywnych akcentów historie Sępa i Kapłana Zombiaków, które czasem każą się czytelnikowi zastanowić, czy wciąż ma w ręku ten sam komiks, w którym jeszcze kilka stron wcześniej dziki bimbroskuns szukający metaamfetaminy pędził przez pustkowia. Rzadko można spotkać tak skrajnie odmienne pod względem ciężaru gatunkowego i powagi opowieści dotyczące jednego bohatera. Bywa zabawnie, ale bywa też bardzo nieprzyjemnie. 

The Goon nie jest komiksem dla każdego, ale to już pewnie wiecie, jeśli mieliście w ręku poprzednie tomy. Jeśli jednak polubiliście Zbira, Non Stop Comics znów odda w Wasze ręce pokaźne tomiszcze z całą masą dodatków, wieloma głupawymi historyjkami pełnymi niepoprawnych żartów i przemocy oraz kilkoma niepokojącymi i przygnębiającymi opowieściami, po których zdecydowanie nie będzie Wam do śmiechu. Powell znów serwuje cały wachlarz emocji, gatunków, czy wizualnych stylów. Dobra zabawa gwarantowana. 

The Goon 4
Autor: Eric Powell
Tłumaczenie: Paulina Braiter-Ziemkiewicz
Gatunek: komiks
Wydawnictwo: Non Stop Comics
Data premiery: listopad 2020