Eric-Emmanuel Schmitt „Księga o niewidzialnym” Recenzja

Rzurek 10 grudnia 2020 Eric-Emmanuel Schmitt, książka, literatura piękna, recenzja, Znak Literanova

Kto choć trochę jest na bieżąco z literatura Erica-Emmanuela Schmitta wie, że okres jesienno-zimowy jest czasem, kiedy na rynku polskim ukazują się jego dzieła. W tym roku jest to wznowienie Księgi o Niewidzialnym, które można znaleźć wśród innych nowości w księgarni TaniaKsiążka.pl. To zbiór pięciu bardzo ważnych opowiadań, które poruszają przeróżne wątki i tematy.

Z literaturą francuskiego filozofa spotkałam się po raz pierwszy ponad 20 lat temu. I od tamtej chwili jego dzieła zajmują wyjątkowe miejsce zarówno w mojej biblioteczce jak i sercu. Dlatego tak bardzo ucieszył mnie fakt, że opowiadania pt.: Oskar i pani Róża, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Dziecko Noego, Zapasy z życiem oraz buddyjska baśń Milarepa znalazły się pod wspólnym tytułem. Od pierwszych stron autor zachwyca uniwersalizmem, który jest w każdej opowieści. Poza treściami o religii, wierze, uczuciach do innych, dyskryminacji, można znaleźć tu wątki związane z miłością, czasem II Wojny Światowej, kłopotami związanymi z ukrywaniem Żydów. Kolejne historie są jeszcze ciekawsze i jeszcze bardziej interesujące niż poprzednie.

Każde z opowiadań, choć jest odrębną historią, wpisuje się w przepięknie zatytułowany cykl opowieści o Niewidzialnym. Książek, które poruszają skomplikowane relacje rodzicielskie, ważne sprawy wiary, podziału kulturowego, buntu nastolatków, choroby, czasu próby, czy umierania. Problemów, z którymi mierzy się każdy z nas, na każdym etapie swojego życia. Opowieści kończą się różnie, jedne lepiej inne zupełnie nie po naszej myśli, z jeszcze innymi mamy ochotę wdać się w dyskusje, ponieważ wydają się niesprawiedliwe, jednak każde zakończenie ma w sobie pewien morał. Jakby autor chciał dać nam przesłanie, uniwersalną prawdę –zwykle oczywistą, jednak najczęściej przez nas zapominaną.

Opowiadania Schmitta są jak przypowieści. Mamy w nich mentora, który wszystko wie najlepiej, choć nie jest mądralą, to podpowiada innym co zrobić, żeby ich życie wyglądało nieco lepiej. W każdej historii jest też coś ze świata dziecka, bohatera, który poszukuje, albo nieco się pogubił. I w każdej historii można dostrzec pochwałę życia, przesłanie o radości związanej z faktu, że się jest tu i teraz. Warto więc usiąść na drzewie-jak żydowskie dzieci- i pooglądać tę okolicę…przypatrzeć się z bliska temu, co oddaje nam Schmitt.

Poza kultowym Oskarem i Panią Różą, którego uwielbiam od 20 lat, bardzo duży wpływ miało na mnie jeszcze jedno opowiadanie pt.: Milarepa. Chyba dlatego, że nie jest to stricte opowiadanie, a właśnie opowieść o tym, jak życie powinno wyglądać. Taka filozoficzna bajeczka z nawiązaniem do elementów filozofii i religii. Przy okazji odkryłam też wiele cech filozofii buddyzmu, które nie narzucają mi swoich wartości, ale pomagają odkryć prawdziwie to, w co wierzę. Jeden z cytatów wyjaśnia tę filozofię tak: „Milarepa uczył ludzi mądrości, biorąc za punkt wyjścia nicość. Medytować nad marnością ludzkiej kondycji, dostrzegać nasze wielkie niedole, drwić sobie z nich i się litować. Litość usuwa różnicę pomiędzy nami a bliźnimi. Litość czyni człowieka wielkodusznym. A wielkoduszny mnie odnajdzie…”

Z całego serca polecam wszystkim, dla których zimowe wieczory są stanowczo za długie i wszystkim, którzy pragną poobcować z piękną literaturą. Książka wydana jest przepięknie. W środku jak zwykle bogactwo pięknych cytatów, sentencji, myśli, które jak tylko pojawią się w głowie nie będą mogły być odłożone na później.

Niech wam szeleści, szumi i wieje…przy czytaniu. Małgosia.

Księga o Niewidzialnym
Autor: Éric-Emmanuel Schmitt
Tłumacz: Barbara Grzegorzewska, Łukasz Müller, Agata Sylwestrzak-Wszelaki
Gatunek: Literatura piękna
Wydawnictwo: Znak Literanova
Data premiery: 10 listopada 2020