Mindhunter. Sezon 2 – recenzja

Mindhunter, którego sezon pierwszy miał premierę około dwóch lat temu powraca z drugą odsłoną. Serial Netflixa, który na tle ostatnich produkcji platformy wyróżnia się nie tylko jakością, ale i oryginalnością, opowiada historię wydziału behawioralnego FBI. Choć przez te dwa lata wiele się zmieniło, to produkcja Davida Finchera nadal zachwyca, trzyma w napięciu i emocjonalnie wali do widza z siłą karabinu maszynowego.

Sezon drugi jest bezpośrednią kontynuacją scen zamykających poprzedni rozdział. Znaczące przekroczenie uprawnień i regulaminu sprawia, że działalnością wydziału behawioralnego i pracy samego Forda zaczyna przyglądać się wydział wewnętrzny biura. Sam Ford przechodzi zaś załamanie nerwowe. W tym czasie na stanowisku szefa wydziału dochodzi do zmian. Nowy boss ma całkiem odmienne zdanie na temat pracy wydziału. Jego entuzjastyczne podejście sprawia, że agenci z pełną parą zabierają się do pracy.

Konwencja drugiego sezonu utrzymana jest w stylu pierwszego. Cała fabuła skupia się wokół umysłów szaleńców. Twórcy pokazują nam całą paletę morderców, obrazując ich motywacje, dewiacje, fetysze i szaleństwa. Dostajemy również spory personalny przekrój i mnóstwo sylwetek. Wszyscy drastycznie różnią się od siebie zarówno fizycznie jak i psychicznie. Od niebezpiecznych wariatów, którym źle z oczu patrzy, po niepozornych nieudaczników, których w żaden sposób nie dałoby się oskarżyć o skrzywdzenie muchy. Co ciekawe twórcy niejako sugerują, że w każdym człowieku może tkwić szaleniec, ukryty i niedostrzegalny. Czasami wystarczy tylko iskra, aby dał upust swoim frustracjom.

Jest jednak mała różnica względem pierwszego sezonu. Tym razem twórcy więcej czasu poświęcają na prowadzanie śledztwa. W zasadzie pierwsza połowa sezonu to praca wydziału nad umysłami szaleńców – rozmowy i analizy. Druga połowa to już typowy kryminał. Oczywiście bez fajerwerków i zaskakujących fabularnych zwrotów. Jest to serial ukazujący mozolną i ciężką pracę detektywów i agentów. W to wszystko wplecione są procedury policyjne i działania polityków, które pokazują ówczesne realia Ameryki.

Nie mogło zabraknąć również życia prywatnego bohaterów. W pierwszym sezonie było ono zaledwie nakreślone i skupiało się głównie wokół osoby Holdena. Teraz twórcy poszli dalej. Holden odchodzi w odstawkę, a na pierwszy plan wysunięty został agent Tench i jego skomplikowane relacje z żoną i adoptowanym synem. Więcej miejsca twórcy poświęcają również życiu prywatnemu dr Carr. Ukrywa ona w pracy swoją homoseksualną orientację, a w życiu osobistym stara się jednak realizować. Niestety jej też nie jest łatwo.