Izabela Janiszewska. Niewybaczalne – recenzja
Izabela Janiszewska powraca z kolejnym trzymającym w napięciu kryminałem. Autorka niesamowitej trylogii o przygodach dziennikarki, Larysy Luboń, tym razem także nie zawodzi. Niewybaczalne to historia, która ukazała się nakładem wydawnictwa Czwarta Strona i jest niejako analizą kłamstwa, które pozwala zwątpić we wszystkie prawdy.
Fabuła tej historii rozgrywa się na dwóch liniach czasowych. W roku 2015 poznajemy Zuzannę. Kobieta dowiaduje się w gwałtowny sposób o śmierci swojego ojca. Tragedia ta pociąga za sobą wiele burzliwych odkryć. Okazuje się, że całe życie Zuzanny to jedna wielka sieć kłamstw. Jednym z nich jest informacja, że jej zmarła przed laty matka tak naprawdę żyje i długo starała się skontaktować z Zuzanną.
Druga historia toczy się dwadzieścia pięć lat wcześniej. Poznajemy losy trzyletniego chłopca, który w jednym z domów towarowych znika bez śladu. Kilka dni później policja dokonuje makabrycznego odkrycia, które paraliżuje miejscową społeczność. Wątki te na początku wydają się ze sobą niezwiązane. Z czasem okazuje się, że to co wydarzyło się w 1990 roku ma znaczący wpływ na przyszłość Izabeli.
Niewybaczalne to mocna i wyrazista intryga, która nie pozwala przejść obok tej historii obojętnie. Autorka przedstawia wszystko bardzo obrazowo, choć daje pożywkę także naszej wyobraźni, która musi sobie dopowiedzieć kilka szczegółów. Przez to w czasie lektury czujemy się wręcz przytłoczeni ciężki klimatem nasiąkniętym tajemnicami, kłamstwami i zbrodnią. Zbrodnią, której nie można wybaczyć.
Za materiał do recenzji dziękujemy Wydawnictwu Czwarta Strona
CHCESZ WIĘCEJ RECENZJI NAJNOWSZYCH KSIĄŻEK? OBSERWUJ TĘ STRONĘ:
Radomianin z pochodzenia. Technolog żywności z wykształcenia. Pasjonat dobrego kina, lecz nie gardzi ciekawą książką. Uwielbia Pasikowskiego, Manna i Lehane.
