Marcel Moss – Zaginieni

Do agencji „ECHO” zgłasza się Jacek Kaftan. Został on przed laty skazany za zabójstwo. Nigdy jednak nie odnaleziono zwłok, zaś sam podejrzany twierdzi, że jest niewinny, a rzekoma ofiara nadal żyje i się ukrywa. Sara i Igi jadą do rodzinnej wsi klienta, ale śledztwo nie daje żadnych efektów, gdyż żadna z osób związanych ze sprawą nie mówi im prawdy.

Zaginieni to druga część serii „ECHO” poruszającej zagadnienie osób zaginionych i ich rodzin. Tak jak poprzednio fabuła jest podzielona na dwa wątki. Pierwszy z nich to sprawa Jacka i próba wyjaśnienia co się stało latem 2007 roku nad jeziorem Białym i czy rzeczywiście Rafał nadal żyje. Autor dobrze oddał klimat wsi, w której to, co ludzie powiedzą jest istotniejsze od prawdy, a „złe języki” robią więcej szkody niż fizyczna przemoc. W takich warunkach wychowywały się osoby przewijające się w trakcie śledztwa pracowników agencji i większość z nich nadal żyje w takim środowisku – mimo, że starają się coś w swoim życiu zmienić są mentalnie skażeni i skazani.

Drugi wątek to losy Leny – porwanej siostry Sary. Dowiadujemy się, co się z nią działo po wydarzeniach z poprzedniej części. I o ile rozdziały dotyczące śledztwa mają klimat kryminalny, tak tu mamy typową sensację. Obie linie fabularne łączą się w zaskakującym zakończeniu, bo okazuje się, że żadna z wersji wydarzeń sprzed 15 lat nie jest prawdziwa.

Między tymi sprawami przeplata się również osobisty wątek Igiego – jego relacji z rodzicami, zwłaszcza z ojcem, zaś historia dla niego kończy się mało przyjemnie. Tym bardziej jednak czekam na kontynuację, gdyż nadal na swoją kolej czeka sprawa Tymona – zaginionego brata Ignacego. Mam nadzieję na rozwinięcie tego wątku, choć niekoniecznie w ten sam sposób, co historia Leny.