Książkirecenzja książka

Janis. Życie i muzyka. Holly George-Warren – biografia słynnej wokalistki

Klub 27 to termin używany w kulturze masowej określający popularnych muzyków z gatunku rocka, bluesa, popu i R&B, którzy z różnych przyczyn zmarli w wieku 27 lat. Powszechnie zaczął być stosowany po śmierci Kurta Cobaina w 1994 roku, a odnosił się między innymi do takich nazwisk jak: Robert Johnson, Brian Jones, Jimi Hendrix, Jim Morrison, Kurt Cobain i Amy Winehouse. Oficjalna lista „członków klubu” jest dłuższa i liczy prawie pięćdziesiąt nazwisk. Najczęstszym powodem zgonów artystów była śmierć samobójcza, wypadek samochodowy, morderstwo bądź przedawkowanie narkotyków. Zdarzały się też inne ciekawe historie. Leslie Harvey, gitarzysta Stone the Crows, złapał mokrymi rękami nieuziemiony mikrofon; Roger Lee Durham, wokalista i perkusista Bloodstone spadł z konia; zaś Brian Jones, którego bliżej przedstawiać nie trzeba, utonął w basenie (choć jego córka przekonuje, że było to zabójstwo). Można by o tym napisać oddzielną książkę. Tym razem będzie jednak o Janis Joplin, jednej z pierwszych i najgłośniejszych postaci Klubu 27, która tak efektownej śmierci nie miała. Była uzależniona od heroiny i w wyniku przedawkowania zmarłą 4 października 1970 rok. Pięćdziesiąt lat po tym wydarzeniu na polski rynek trafia jej biografia, spisana przez Holly George-Warren, dziennikarkę znaną z podejmowania tematyki muzycznej (ma na swoim koncie między innymi dzieła mówiące o życiu Alexa Chiltona, Gene’a Autry’ego czy zespołu Grateful Dead).




Biografia muzyczna była już wcześniej obecna w Serii Amerykańskiej. Wystarczy tu przywołać między innymi doskonałą Lady Day śpiewa bluesa (Billie Holliday), Dziewczynę z zespołu (Kim Gordon), Załatw publikę i spadaj (James Brown) czy Casha. Każda z tych książek była mocna, bo z jednej strony ukazywała pokręcone życie dobrze nam znanych gwiazd, z drugiej świetnie nakreślała tło społeczno-kulturowe różnych epok. Nie inaczej jest z Janis. Życie i muzyka. Mamy tu materiał kompletny, opowiadający dzieje szalonej wokalistki od urodzenia, aż do krańca życia. Dowiemy się sporo o jej pochodzeniu, rodzinie, czasach szkolnych i studenckich, a wreszcie o współpracy z Big Brother and the Holding Company i kosmicznym dole. Książka wypełniona jest ciekawostkami, nieznanymi elementami biografii, zaczerpniętymi z literatury przedmiotu i wywiadów. Wszyscy przecież wiemy, że Janis Joplin nie była grzeczną dziewczynką, że ćpała, piła, pobiła się z Jimem Morrisonem. Ilu jednak z nas kojarzy jej wrażliwą, romantyczną stronę? Holly George-Warren analizuje karierę i wpływy Joplin, a także odczarowuje mity narosłe przez lata.

Na blisko pięciuset stronach sporo jest też malowania tła historyczno-kulturowego,  które można nawet uznać drugim bohaterem tej książki. To swoista opowieść o Amerykańskiej popkulturze rodzącej się w oparach dymu i wolności. To też relacja, która całkiem ciekawe koresponduje z niedawno wydaną San Francisco Magdy Działoszyńskiej-Kossow, chociażby dlatego, że akcje obu umiejscowione są w dużej mierze w tym samym mieście. Nie da się jednak ukryć, że Janis. Życie i muzyka mogła i powinna być krótsza. Zabrakło stanowczości w redakcji, przez co czytając trafiały się momenty nudniejsze, tak naprawdę niepotrzebne, spowalniające akcję. Na szczęście to jedyna wada tego tomu, który bardzo wiele obiecuje i z tych obietnic pieczołowicie się wywiązuje. Ma wszystko to, co powinna mieć dobra biografia: kontrowersyjnego, niejednoznacznego bohatera, przemyślaną konstrukcję, umiejętnie dozowane napięcie, a wreszcie język, który nie stara się być ponad opowiadaną historią. Dla fanów Joplin lektura obowiązkowa, dla wszystkich innych tym bardziej.

https://czarne.com.pl/uploads/catalog/product/cover/828/large_janis_okl.jpgJanis. Życie i muzyka
Twórcy: Holly George-Warren
Wydawnictwo: Czarne
Gatunek: biografia
Rok wydania: 21 października 2020 r.

 

Za materiał do recenzji dziękujemy Wydawnictwu Czarne

 

 

 

CHCESZ WIĘCEJ RECENZJI NAJNOWSZYCH KSIĄŻEK? POLUB TĘ STRONĘ:

 

Paweł Biegajski

Nałogowy kinomaniak i książkocholik. Plotka głosi, że przeczytał „Rozmowę w Katedrze" i „Braci Karamazow" w przedszkolu i to w oryginale. Nieuleczalny miłośnik poetyki kina Lava Diaza, społecznych obrazów Yasujiro Ozu i dyskretnego uroku Bunuela. Twórca bloga Melancholia Codzienności.