Książkirecenzja książka

Opowieści dla chłopców, którzy chcą być wyjątkowi 2. Ben Brooks – recenzja

Czy wiedzieliście, że Ed Sheeran przez dwa lata po przeprowadzce do Londynu spał w pociągach, na podłogach w mieszkaniach przyjaciół, a nawet obok kanału grzewczego przed Pałacem Buckingham? Albo że John Cooper Clarke, zanim stał się znanym poetą, a jego wiersze zostały wykorzystane w utworach Arctic Monkeys i w końcowej scenie Rodziny Soprano, chorował na gruźlicę? Albo, co dla mnie jeszcze bardziej szokujące, że Loyle Carner, znany brytyjski raper, w dzieciństwie miał zdiagnozowane ADHD i jako idealną formę na ujście swojej nadpobudliwości wybrał gotowanie? A przecież to tylko trzy postaci i raptem wyrywki ich trudnych biografii.

W Opowieści dla chłopców, którzy chcą być wyjątkowi 2 takich życiorysów zebrano aż sto. Znaleźli się tu między innymi znani wynalazcy, sportowcy, wokaliści, rzeźbiarze, pisarze, politycy, filozofowie, fotografowie i społecznicy. Swoje miejsce otrzymali rozpoznawalni pod każdą szerokością geograficzną: Dalajlama, Jackie Chan, Michael Phelps, Ives Saint Laurent, Kylian Mbappé, Banksy, Święty Mikołaj czy Sokrates. Jest też bardzo duża reprezentacja postaci mniej znanych: Erich Kästner – autor książek dla dzieci, Ernő Rubik – twórca kostki Rubika, Chester Bennington – były wokalista zespołów Linkin Park, Dead by Sunrise i Stone Temple Pilots, Brassai – węgierski fotograf, który w swoim życiu zrobił ponad 35 tysięcy zdjęć i uwiecznił między innymi Salvadora Daliego, Pablo Picasso, Jean Genet czy Henri Matisse, Jyotirao Phule – indyjski działacz społeczny czy Leopold Socha – pracownik lwowskich zakładów oczyszczania miasta.




Prawdziwymi bohaterami książki są przede wszystkim ci zwyczajni ludzie, którzy na fundamencie własnych problemów i odrzucenia, zbudowali silne fortece chroniące też inne osoby. To oni dedykowali swoje życie innym, wykazując się przy tym niezwykłym poświęceniem i wiarą w to, że można zmienić świat. Inspirująca jest na przykład opowieść o Kimani Ng’ang’a Maruge – rekordziście Guinnessa jako najstarsza osoba rozpoczynająca szkołę podstawową. Swoją oficjalną edukację uruchomił 12 stycznia 2004 roku, gdy miał już 84 lata. Od zawsze uważał, że wiedza powinna być dostępna dla każdego i mimo przeciwności losu, udało mu się dopiąć swój cel. Znajdziemy tu historię Akrita Jaswala, hinduskiego chłopca, który musiał w wieku 7 lat samodzielnie przeprowadzić operację chirurgiczną. Najbardziej poruszyła mnie jednak opowieść o Darshratha Manjhi, indyjskim Człowieku Góry, który poświęcił życie, aby własnoręcznie, przy pomocy młotka i dłuta, wykuć w górze tunel łączący wioskę ze szpitalem.

Ben Brooks jest autorem bardzo tolerancyjnym. Do swojego zestawienia desygnuje reprezentantów różnych wyznań, kolorów skóry czy kategorii kultury. Nie zabrakło też homoseksualistów, w tym Siergieja Diagilewa, mającego w zwyczaju zakochiwanie się w swoich tancerzach oraz Eddiego Ndopu, bojownika praw człowieka, który tak mówi o sobie „Jestem niezaprzeczalnie genialny, czarnoskóry, niepełnosprawny i jestem homoseksualistą”. Książka otwiera bardzo wiele furtek, jest swoistym kalejdoskopem wartości, jakie chcielibyśmy przekazać naszym dzieciom: odwagi, honoru, chęci niesienia pomocy, empatii, bezkompromisowości, nieustępliwości, otwartości i wrażliwości. Te historie inspirują i motywują do działania. Także stawiają pytania o wyjątkowość nas samych. Każdy przecież może znaleźć swoje własne, lepsze oblicze. Każdy może spróbować zmienić świat na lepsze. Ta książka dobitnie tego dowodzi. I dlatego z wielką przyjemnością przekażę ją mojemu dziecku.

Opowieści dla chłopców, którzy chcą być wyjątkowi 2
Autor: Ben Brooks
Wydawnictwo:  Grupa Wydawnicza K.E. Liber
Data wydania: 2 października 2019

 

 

Za egzemplarz do recenzji dziękujemy Grupie Wydawniczej K.E. Liber

 

CHCESZ WIĘCEJ CIEKAWYCH RECENZJI KSIĄŻEK? POLUB TĘ STRONĘ:

 

Paweł Biegajski

Nałogowy kinomaniak i książkocholik. Plotka głosi, że przeczytał „Rozmowę w Katedrze" i „Braci Karamazow" w przedszkolu i to w oryginale. Nieuleczalny miłośnik poetyki kina Lava Diaza, społecznych obrazów Yasujiro Ozu i dyskretnego uroku Bunuela. Twórca bloga Melancholia Codzienności.