Mindhunter – recenzja nowego serialu Netflixa

Sama opowieść skupia się wokół umysłów szaleńców. Twórcy pokazują nam całą paletę morderców, ukazując ich motywacje, dewiacje, fetysze i szaleństwa. Dostajemy również spory personalny przekrój i mnóstwo sylwetek. Każdy inny fizycznie, ale i psychicznie. Od niebezpiecznych wariatów, którym źle z oczu patrzy, po niepozornych nieudaczników, których w żaden sposób nie dałoby się oskarżyć o skrzywdzenie muchy. Co ciekawe twórcy niejako sugerują, że w każdym człowieku może tkwić szaleniec, ukryty i niedostrzegalny. Czasami wystarczy tylko iskra aby dał upust swoim frustracjom.

Twórcy serialu prezentując całą paletę szaleńców stawiają na klimat i psychologiczny aspekt oraz wydźwięk tej historii. Fabuła jest powolna, ale napisana bardzo solidnie. Rozmowy agentów z mordercami są emocjonujące i prowadzone w sposób bardzo inteligenty, zmuszając widza do przemyśleń i analizy tego, co zobaczy i usłyszy. Serial zaś całkowicie pozbawiony jest akcji, co wcale nie jest jego słabą stroną, paradoksalnie jednak to co widzimy na ekranie całkowicie przykuwa uwagę widza i nie pozwala oderwać wzroku od ekranu. To właśnie w tym tkwi siła tej produkcji – duszny i klaustrofobiczny klimat okratowanych pomieszczeń, piwnic, barów i posterunków sprawia, że widz czuje się jakby wspólnie z agentami uczestniczył w śledztwach i rozmowach.

Mindhunter to jedna z lepszych produkcji tego roku. Przede wszystkim serial Finchera skupia się na zupełnie innych aspektach od tych, które były ostatnio popularne w produkcjach telewizyjnych. Inteligentna fabuła, duszny klimat, świetne aktorstwo, wciągająca historia i mnóstwo dobrze stopniowanego napięcia w połączeniu z psychologiczną grą sprawia, że Mindhunter to powiew świeżości w świecie serialu, które po kilku latach świetności znów zaczynają tracić na jakości.